Wat de echte betekenis is van commitment
Commitment is “doing whatever it takes”
Nisandeh Neta
AU
Kan ik niet
Het is te moeilijk
Het is onmogelijk
Ik neem mezelf voor om het niet te zeggen.
En afgelopen weken deed ik het toch. Met alles. Ik zei het niet letterlijk, maar vermomd als dat past nooit in mijn planning of je vraagt teveel van me.
En ja, het was ook moeilijk. Maar iets kan niet? Bestaat niet. Het zegt iets over mijn commitment. Een woord wat niet in onze cultuur zit, we hebben er niet eens een goed Nederlands alternatief voor.
Wat kost gebrek aan commitment?
Ik zet niet door als het moeilijk wordt. En daardoor maak ik altijd wel een 8 ergens van, maar ik kom nooit bij een 10.
Is dat erg? is een 8 niet ook heel ok?
Ja, dat is erg.
Want ik weet dat er meer in zit.
Het is veel makkelijker om te stoppen als het ok is en dan weer wat anders te gaan doen. Maar het houdt je klein.
Je volledige potentieel benutten
Met een 8 doe je het leuk. Kun je een leuk leven hebben.
Commitment zit m niet in de leuk. Commitment zit m in de AWESOME.
10.000 uur trainen om een geweldige trainer te worden.
10.000 blogs schrijven om een geweldige blogger te worden.
10.000 uur coachen om een fantastische coach te worden.
10.000 keer schieten op de basket om een fantastische basketballer te worden.
Commitment
In mijn hoofd was commitment hetzelfde als enthousiasme. Ik zette een doel en daar ging ik voor.
Tot ik niet meer enthousiast was, dan kwamen de excuses.
Commitment is het tegenovergestelde van enthousiasme.
Commitment is doorgaan, nadat het enthousiasme is weggeëbd. Wanneer het niet meer leuk is. De kilometers lange training in de regen voor de marathon.
Doorgaan met je voetbaltraining, ook al heb je het gevoel dat het niets oplevert. Wéér penalties nemen, ook al denk je dat je er niets beter van wordt.
Stug blijven bloggen, ook al heb je het gevoel dat er niets uitkomt.
Na 100 nee’s, blijven bellen totdat je een JA krijgt. Als de lol eraf is, begint het commitment.
Hoe kom ik van GOOD naar GREAT?
Vorige blog had ik het over “inconvenience”.
Commitment fights inconvenience.
Commitment is niet leuk. Maar het is nodig. Als je van goed, naar fantastisch wilt.
Wil je dat? Het hoeft niet he.
Een leven van een 8 is ook leuk!
Wil je wel meer? Dan stel je deze vraag. (Pas op, rotvraag)
Elke keer als je denkt het is zo moeilijk , of dit kan ik niet, of het kan niet, of het komt niet uit, of zelfs het is onmogelijk, vraag je jezelf het volgende.
Als het leven van mijn kinderen afhangt van of ik dit wel of niet doe, kan ik het dan?
Het antwoord is vrijwel altijd JA.
En dan is het aan jou. Laat je het zitten omdat het niet uitkomt? Of realiseer je je dat het alleen maar een excuus is om weer even uit te stellen? En ga je ervoor?
Commitment is doing whatever it takes.
Niet- doen wat nodig is zolang het leuk is. Maar doen wat nodig is, ook als het NIET meer leuk is.
Je kunt het. Er is ongetwijfeld een onderdeel in je leven waar je dit kunt- doen wat nodig is.
En nu jij…
Wanneer zei jij nee, dat komt nu niet uit? Welk onderdeel van jouw leven zou van goed naar fantastisch kunnen? Deel het in de comments hieronder en durf je te committeren.
Life fully, be awesome,
Gerdy
P.S. Gister was ik (samen met een stuk of 100 anderen) bij Bas Smeets op zijn event. Hij begeleidt mensen die willen starten met ondernemen om hun passie te vinden. Mocht je al heel lang denken ik wil wel ondernemen maar ik weet niet hoe, of loop je vast en is je enthousiasme weg, volg dan zijn gratis videotraining hier.
P.P.S. Deel dit artikel op social media…
Je vrienden, volgers en collega’s zullen je dankbaar zijn (net als ik…)
Een mooie blog
Prachtig artikel Gerdy, en helemaal mee eens. Commitment is doing whatever it takes, het is de bereidwilligheid om korte termijn plezier en lange termijn pijn te verruilen voor korte termijn pijn en lange termijn plezier.
Ik kan tal van situaties bedenken en vinden in mijn eigen leven waarin ik mezelf gecommitteerd heb aan het worden van de persoon die in staat is om het gestelde doel te bereiken. Want dat is commitment voor mij: het gaat niet zozeer om het behalen van het doel, maar om de persoon die ik gedurende het proces wordt.
Een marathon, een voettocht van honderden kilometers, het schrijven en publiceren van mijn boeken, gezondheidsrisico’s minimaal houden ondanks de talloze obstakels en uitdagingen, de bereidwilligheid om liefdevol en harmonieus te handelen, zelfs als dat voor lief wordt genomen. Ik denk dat we allemaal genoeg voorbeelden kunnen vinden van situaties waarin we die commitment gevonden hebben.
En ja, het is makkelijker, in ieder geval al op de korte termijn, om met een reden, argument of excuus te komen waarom iets niet kan; het heeft alleen weinig meerwaarde om vast te blijven zitten in wat niet kan. Ik kom er niet verder mee, noch levert het me meer geluk op.
Wil dat zeggen dat ik nooit een gedachte of gevoel heb dat waartoe ik me gecommitteerd heb te veel of te moeilijk is? Natuurlijk niet! …maar ik blijf wel doorgaan. En dat is ware commitment. Ik hoef niet overal en altijd een enorme glimlach op te zetten om te laten zien dat alles zo “positief” is. soms zijn zware momenten gewoon k*t en dat mag best geuit worden – zolang ik er voor kies om nog een stap voorwaarts te zetten.
Ik worstel soms nog wel eens met gezond eten, ik train lang niet elke dag mijn lichaam om steker en vitaler te worden, ik trek me soms terug uit mijn relatie met mijn vriendin waneer ik vind dat ik geen zin heb in gezeur of discussie.
Hoewel ik vind dat ik wel commitment heb voor deze zaken, twijfel ik aan de mate ervan; de pijn van het radicaal omzetten of veranderen van mijn gewoontes, routines, overtuigingen en acties is blijkbaar nog niet groot genoeg om de angst of onzekerheid over de nieuwe en onbekende situatie aan te gaan, en dat is iets waarvan ik me continu bewust moet blijven.
De commitment om stappen voorwaarts te blijven zetten op alle vlakken vind ik het belangrijkste van allen. Ik hoef niet van mezelf te verwachten dat ik in no time een radicale shift maak tussen wie ik nu ben en hoeveel ik van mijn potentieel benut, en wie ik kan zijn en hoeveel meer ik van mijn potentieel kan benutten – het is de toewijding om ondanks alle uitdagingen, problemen, obstakels en tegenslagen gecommitteerd te blijven aan vooruitgang en verbetering. En dat ik ‘getest’ wordt wanneer ik mezelf ergens aan committeer, that’s a given. En dat mijn ontwikkeling (lees: succes) met ups en downs gaat, that’s also a given. Maar het is wel mijn commitment om door te blijven gaan daar waar ik geloof dat ik meer kan.
Thanks voor deze mooie reminder, Gerdy.
Robert
Wat mooi dat je dit nu schrijft. ik was afgelopen weekend in een training die ik al eerder gedaan had. Samen met andere mensen die hem al eerder gedaan hebben. En ik hoorde alle fantastische verhalen van de vooruitgang die ze geboekt hadden. Alleen kon ik die niet voelen. En toch ga ik door. En misschien, heel misschien, voel ik het nu ook……..
Mijn grootste moeilijkheid om echt voor mijn onderneming en haar klanten te gaan heeft te maken met mijn kinderen. Ik gebruikte hun vaak om veroorloofd ‘NEE, het komt nu niet uit’ te zeggen tegen mijn onderneming en JA te zeggen tegen mijn kinderen die mijn aandacht nodig hadden. Ik blijf dit een lastige vinden.
als je dan de vraag beantwoordt: stel dat het leven van je kids op het spel staan, tenzij je EN tijd aan kinderen besteedt, EN de noodzakelijke dingen doet voor je business, zou je het dan kunnen?
Toewijding. Dat is het Nederlandse woord dat ik gebruik voor commitment in deze betekenis. Ik vind het een mooi woord, het heeft iets heiligs, maar alleen in de persoonlijke zin, niets religieus.
Ik herken je worsteling, en de oplossing. Voor mij wordt die alleen snel zo hard en streng. Er is discipline voor nodig, en moed. Ik heb dus een nieuw Nederlands woord bedacht waarmee ik dit soort uitdagingen aanga: zachtmoed. Voor mij werkt het. 🙂